බල තුලනය ..

වේල්ලක් බැඳ ඇත
හරස් කර
ප්‍රේමයේ ජල කඳ
අනෝරා වැස්සට
උමතු වී ඇති තැන
දරන්නට බැරි  වග 
කැඩෙන්නට ළඟ බව 

රකින්නට මම
එකම එක වානක්
විවර කල වග
මෙයින් දන්වන ! 

ඉතින් අවසර
ගලන්නට
ප්‍රේමයේ වැඩි දිය !!!

තාත්තාගේ ඔවදන !

දුවේ දැන් ඇති කඳුළු 
සැලුවා
වැළඳගෙන නුඹගේ පියා
පතිකුලය අඬගසනවා දැන්
නැකත් කාලය එළඹිලා ..
.

තාත්තාගේ ඇසින් කඳුලක් පනින්නට වෙර දරනවා
රත්තරන් දූ නික්මයනතුරු
කඳුළු සිරකර තබනවා 

නංගියා මල්ලියා අර අඬනවා අම්මට ලංවෙලා
එපා මගේ දූ යලි හැරෙන්නට
සුබ නැකත ඇත එළඹිලා

දෙගුරු සෙවනේ ගෙවුණු කාලය
දුවේ දැන් අවසන් වෙලා ..

අවිවාහක කවි සිතුවිලි !

ගොඩක් පෙම්  සිතුවිලි
පොත් පුරා කවි වෙන
පොත් පිරී ඉතිරෙන 

බැලු බැලූ අත
පොත් පමණි
ශේෂ වුණ!

ප්‍රතිශත ප්‍රේමය %

අප, සතුට දැක තුටුවන
කඳුළු සඟවා සිනාසෙන
50 ට 50 නොඉල්ලන
100 ම පිටට දෙන

මල් කතා

කන ගාව පළඳන්න
පිනි හා ම ගෙන ආව
ඇගෙ මූණ පරදන්න බැරි රෝස  මල්
නටු ගාව කටු නේන
දුටු හා ම   හිත  පිරෙන
ඇගෙ මූණ පරදන්න බැරි රෝස මල්

ගස්සන් යන කෙල්ලට පස්සෙන් එන කොල්ලා කී කව

මම කණ කොකෙක්  මි 

තවම ඉගිලුන් නැතී
"සුද " පෙනෙන දිනදී
උඹ වෙයි පමා වැඩී

මී මැස්සා

මාස ගානක් ...
තටු රිදෙනකන් ...
පියඹලා පියඹලා ...
හිස් වදේට පැණි පුරවලා

අහක හිටි නිකමෙක්
කඩන් යනකොට කෙල හල හලා
මට ඇඬුණා.......

ඉතිං මං බොලඳද  යකෝ ?

"වෙන්" රූපය

ජීවීතේ,
සර්වත්‍ර කුලකය 

ඡේදනය ඇය

මචං,
අපි උප කුලක !

නොදුටු වගන්තිය

ඔද වැඩුණු සතුටට
එදා මට නොපෙනුණ
දැන්වීම කෙළවර
පුංචිවට ලියැවුන
"තරුවක් " යෙදු වැකිය
* කොන්දේසි සහිතයි! 

පෙන්නුවා ඈ මට 

සමුදෙන්න පෙර දින

ආත්ම වංචා

ඉර හඳ තරම්  
අපි දුර නැතත් 
ඉර හඳ වගේ
එළියක් අරන්
 
බැසයමු ඔහේ
හැමදා වගේ  
අහසට ඇවිත් 
දන් නෑ වගේ.......

කැටයම්

පෙමින් වෙළුනත් නිරතුරු
ලොවට පෙනුනත් විසිතුරු
පෙම් යුවළ මුණි ඉසුරු
ගලකි රළු කැටයම් කෙරු

නෙගටිව් සිහිනය !

මේ වරත් මල් පමණි

ඵල දරන්නේ නැති

සුවඳ දී දස අත
මද පවනෙ නැළවෙන 

අතු අගින් පොකුරු වැහි වස්සවන

ලස්සනට ගෙමිදුලම හැඩකරන
මල් පමණි නැවතත්
ඵල නොමැති !

ඇගේ (සහෝදර ) ප්‍රේමය !

බැඳපන් රාඛියක්..
ඉඳා අත මගේ ..
මට එපා උඹේ ..
උලව් ආදරේ !!!

රකුසෙකුගේ ආදරය

ෆියෝනා, මම ....
ආදරෙයි නුඹ  හට
ශ්රෙක්ට  ඇදහිය නොහැකි තරමට
එනිසාම,
එකෝමත් එක දවසක
අතහලෙමි අදහස !
නුඹ රකුසියක් වන බව දැන දැන
ලංවිය නොහැකි විය මට
ආදරය වැඩි කමට !

අත්හල ප්‍රේමය !

කටුව ගලවා දැමූ තැන ..
පෙනෙන්නට කිසි  දොසක් නැත ..
නොවැටහෙන්නේ මට තවම ..
ඇදුම් දෙනු කිම එතැන ඉඳ හිට !

මග හරිමි ...

මම සඳ ..
බැසයන්න අවසර ..
මුමුණයි  තරු
නෝක්කාඩු
මුළු රෑ පුරා
නුඹේ  අහසෙ උන්  නිසා
තරු එලිය ඉන් වැළකුණු නිසා
සඳට කවි ගී ලියවෙන නිසා
එවිට තරු අමතක වන නිසා
නෝක්කාඩු !
හ්ම්ම් ...
අවසර !!!